Menoniści

Dla wszystkich zainteresowanych historią naszego miasta. Znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji, rozmowy, zdjęcia...

Moderator: KaloNDM

Menoniści

Postprzez janusmen » 26 Gru 2013, 15:48

Więcej do poczytania na ten temat
https://www.facebook.com/permalink.php? ... 2280548509
janusmen
 

Re: Menoniści

Postprzez disturbia » 26 Gru 2013, 19:30

Chyba mennonici :)
Ludzie, którzy głosują na nieudaczników, zdrajców, złodziei i oszustów nie są ich ofiarami. Są ich wspólnikami.
Awatar użytkownika
disturbia
Moderator globalny
Moderator globalny
 
Posty: 1951
Rejestracja: 04 Lut 2011, 15:15
Płeć: kobieta

Re: Menoniści

Postprzez Heimat » 27 Gru 2013, 04:40

Cytat z Wikipedii:

Mennonici – chrześcijańskie wyznanie protestanckie o charakterze ewangelikalnym, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jeden z nurtów anabaptyzmu, wywodzący nazwę od swego założyciela – Menno Simmonsa.

Charakterystyka

Podstawą wiary mennonitów jest Biblia, uznawana za nieomylne, objawione Słowo Boże. Podobnie jak inne wyznania o charakterze ewangelicznym, mennonici wierzą, że człowiek został oddzielony od Boga przez grzech a jego zbawienie możliwe jest tylko dzięki niezasłużonej łasce Boga. Mennonici wierzą, że łaska ta dostępna jest dzięki śmierci Jezusa na krzyżu i może być przyjęta tylko wiarą. Zbawienia nie można osiągnąć poprzez dobre uczynki lub religijne obrzędy.

Główne zasady wiary mennonitów zostały wyłożone w piśmie "Fondamentboek" autorstwa Simmonsa. Obejmują one:

- chrzest młodzieży od lat 14 (jako świadomych decyzji i wiary w Chrystusa),
- możliwość wykluczenia z gminy mennonickiej grzeszników,
- kolegialność wyrażająca się w możliwości wyboru pastorów przez wiernych,
- całkowity zakaz noszenia i używania broni,
- zakaz przysięgania na cokolwiek,
- zakaz sprawowania wysokich urzędów.

Osadnictwo mennonickie

W wyniku prześladowań część wspólnoty mennonickiej opuściła Holandię w 1555 roku i szukała przyjaznego miejsca do osiedlenia się w całej Europie (osobny artykuł: Olędrzy).

W Polsce mennonici osiedlali się między innymi na Żuławach w Dolinie Dolnej Wisły, oraz w Kazuniu koło Warszawy, na terenach dotychczas niezamieszkanych, dając początek tzw. kolonizacji olęderskiej. Byli niezwykle pracowici, wykazywali się ogromną zręcznością i kunsztem, jeśli chodzi o osuszanie bagien, w ciągu stu lat udało im się osuszyć znaczny obszar ziemi. Mennonici skupiali się w gminach flamandzkich i fryzyjskich. Stworzyli kulturę o niezwykle surowych obyczajach i zasadach, praca stanowiła dla nich istotną wartość. Po I rozbiorze w 1772 roku musieli uchodzić przed pruskim militaryzmem (mennonici nie uznają służby wojskowej), część ich udała się do Ameryki Północnej lub Rosji, dając początek ruskim mennonitom, pozostali szybko ulegli germanizacji (czemu sprzyjało podobieństwo języków niderlandzkiego i niemieckiego). Amerykańscy mennonici żyją do dziś np. w okolicach Kitchener i St. Jacobs w Ontario w Kanadzie, gdzie wyróżniają ich charakterystyczne czarne kapelusze oraz niekorzystanie ze zdobyczy cywilizacji (prądu czy motoryzacji - podróżują bryczkami).

Pozostawili po sobie ciekawą kulturę materialną, zadbane wioski, schludne i czyste chałupy, a może przede wszystkim liczne cmentarze o fantazyjnych nagrobkach (można je zobaczyć m.in. w Stogach i Karwieńskich Błotach). W 1945 roku musieli opuścić tereny Żuław z powodu zbliżającej się Armii Czerwonej. Reszta tutejszej ludności została wysiedlona do Niemiec po włączeniu Żuław do Polski.

Zalanie polderów oraz pozbawienie konserwacji i stałego nadzoru urządzeń hydrotechnicznych spowodowało wyłączenie na wiele lat części Żuław z eksploatacji rolniczej.

Współczesna działalność mennonitów w Polsce

Działalność mennonitów w Polsce koncentruje się wokół Fundacji "Dziedzictwo", mającej siedzibę w Mińsku Mazowieckim. Prowadzi ona kursy języka angielskiego i organizuje spotkania poświęcone sprawom chrześcijańskiego wychowania oraz etyki. W Mińsku Mazowieckim działa również wspólnota mennonitów. W latach 2004, 2006, 2008, 2010 oraz 2012, dzięki jej staraniom, trasę koncertową po Polsce odbył amerykański chór mennonitów "Hope Singers".
Wydają oni także bezpłatny miesięcznik, poświęcony nauczaniu biblijnemu Ziarno prawdy.

Ciekawostki

W rodzinie mennonitów wychowywany był Floyd Landis, zwycięzca Tour de France 2006.
Mennonitką z pochodzenia była matka Anny German.
Awatar użytkownika
Heimat
NVD Maniak
NVD Maniak
 
Posty: 1113
Rejestracja: 26 Gru 2011, 12:08
Miejscowość: נובידבור
Płeć: mężczyzna

Re: Menoniści

Postprzez disturbia » 27 Gru 2013, 23:17

No to kto nie zdążył, to już sobie nie poczyta :/ Cały post został usunięty, zapewne z powodu komentarzy i wytknięcia błędu w tekście jakoby Mennonici byli sektą. Każdy popełnia błędy, ale chyba lepiej zwyczajnie się do tego przyznać i wyjść z twarzą, zamiast stosować cenzurę.
Ludzie, którzy głosują na nieudaczników, zdrajców, złodziei i oszustów nie są ich ofiarami. Są ich wspólnikami.
Awatar użytkownika
disturbia
Moderator globalny
Moderator globalny
 
Posty: 1951
Rejestracja: 04 Lut 2011, 15:15
Płeć: kobieta

Re: Menoniści

Postprzez janusmen » 28 Gru 2013, 11:03

To nie był błąd ani przeinaczenie ,tak widziano wyznawców Simonsa bardzo długi czas.Materiały z lat 30 piszą właśnie w ten sposób o mennoitach.To wszystko co chciałem napisać.
janusmen
 

Re: Menoniści

Postprzez andrzej1974 » 28 Gru 2013, 13:58

mennonici, menonici denominacja protest. i ruch rel. kontynuujący tradycje umiarkowanego doktrynalnie anabaptyzmu z XVI w. Pierwszy raz nazwa pojawiła się 1544 w formie zniekształconej meniten (została nadana przez przeciwników), jako m. pojawiała się od poł. XVII w. w Holandii i Niemczech. W nazwie kryje się przywiązanie do linii myślowej wytyczonej przez Menno Simonsa, aczkolwiek współcześnie niektóre grupy m. pragną odejść od tej nazwy, uważając, że centr. elementem samookreślenia powinna być osoba Chrystusa jako Pana świata i Kościoła. Anabaptyści, na ogół prześladowani w Europie XVI w., uzyskali 1579 korzystne położenie prawne w Holandii i dlatego początkowo osiedlali się tam najchętniej, z czasem przeszli do Fryzji i w strefę dolnego Renu (ok. 1600), wreszcie pojawili się w Prusach Królewskich, przede wszystkim na Żuławach. Z czasem osiedlili się w całej Europie środk. i wsch., z Rosją włącznie (od 1788). Eklezjologia traktująca zbór jako samodzielną jednostkę grupującą wierzących nie wymagała budowy rozgałęzionych struktur, stąd m. mogli tworzyć liczne samowystarczalne kolonie na odległych nawet terenach bez konieczności zachowywania wzajemnego ścisłego kontaktu pomiędzy koloniami-zborami. Rozwój rozsiedlenia i brak zbilansowania sporów doktrynalnych XVI w. sprawiły, że na przeł. XVI i XVII w. pojawiły się tendencje do formułowania wyznań wiary i określania podstaw doktrynalnych. Najbardziej znane jest Dordrechckie wyznanie wiary z 1632 pełniące rolę konsensu pomiędzy generacjami i ugrupowaniami. Do pocz. XIX stulecia m. nie tworzyli organizacji międzyzborowych lub krajowych. Pierwsza tego typu organizacja powstała 1811 w Holandii. Jednym z powodów powstawania stowarzyszeń i konferencji (także o charakterze regionalnym) był wzrost emigracji, zwł. do USA, czemu próbowano przeciwdziałać. Do Ameryki Pn. ściągały m. te same przyczyny, co w przypadku innych denominacji wolnokośc., tj. możliwość nieskrępowanego pielęgnowania własnych wzorców religijności, wykonywania rzemiosł, uzyskania ziemi pod karczunek. M. nawiązywali szybko kontakt z grupami o podobnych zapatrywaniach teol. i społ., m.in. z kwakrami, hutterowcami i amiszami (z nimi współtworzyli również pewne organizacje). Istotne znaczenie miało konstytucyjne rozgraniczenie w USA Kościołów i państwa. Dodatkową przyczyną emigracji m., poza sferą ekon. i poczuciem wolności wewn., było systematyczne wprowadzanie w Europie w XIX w. obowiązkowej służby wojskowej. M. jako pacyfiści nie uznają służby wojskowej w żadnej formie, ponadto odmawiają składania przysięgi (na podstawie Mt 5,33-34). Największe skupiska m. istnieją obecnie w USA, ponadto są obecni m.in. w Holandii, Niemczech, Szwajcarii oraz w krajach, które były w XIX w. bądź typowymi miejscami emigracji niem., bądź koloniami holenderskimi (gł. Azja) lub ang. (gł. Afryka). Obecnie liczbę m. na świecie szacuje się na ponad 850 tys. wyznawców, w tym ponad 380 tys. w Ameryce Północnej. M. dysponują własnymi wydawnictwami i periodykami, publikującymi obok tekstów rel. i budujących również opracowania o charakterze hist. ("Mennonite Quarterly Review"); organizują własne Konferencje Świat. (pierwsza odbyła się 1925, w 400. rocznicę powstania ruchu anabaptystów).
W Polsce m. przebywali od pocz. XVII w., gł. na Żuławach, w Elblągu i Gdańsku. Przybyli z Holandii i Niemiec przede wszystkim jako specjaliści od melioracji gruntów, uzyskując osobne przywileje od królów polskich. W XVIII w. pojawili się na Mazowszu i w Małopolsce. W okresie międzywojennym mieszkało w Polsce ok. 1500 m. W okresie II wojny świat. i po 1945 wyznanie w Polsce zanikło, m.in. w wyniku kar, jakie spotkały m. ze strony Wehrmachtu za odmowę służby wojskowej, a następnie emigracji.
Doktryna m. odwołuje się do nauki reformacyjnej, zwł. w jej nurcie reformowanym (reformowany ewangelicyzm) i anabaptystycznym (anabaptyści). M. uznają 2 sakramenty: chrzest oraz komunię świętą (Wieczerzę Pańską). Chrzest udzielany jest osobom, które ukończyły minimum 14. rok życia. Komunia święta jest odprawiana na ogół 2 razy w roku. W nauce o usprawiedliwieniu m. przejęli naukę reformacyjną (tylko Chrystus i tylko łaską). Uznając lokalny zbór za podstawową strukturę organizacyjną, m. z pewną nieufnością postrzegają Kościoły hist., zwł. te o ustalonej i scentralizowanej organizacji; zdecydowanie bliższa jest współpraca z ruchem wolnokośc. i ewangelikalnym (ewangelikalizm). Również zróżnicowane jest podejście do ruchu ekumenicznego oraz misji, jakkolwiek jest ona po II wojnie świat. prowadzona na większą skalę. M. cechuje wielość prądów wewn., zarówno w zakresie duchowości, jak i stosunku do współcz. świata (widoczne np. w sposobie podchodzenia do zagadnień cywilizacji oraz w postępowaniu z osobami niewierzącymi lub uznanymi za upadłe religijnie i wyłączonymi ze społeczności problem tzw. separacji). Zarząd zboru sprawują starsi, kaznodzieje i diakoni. M. raczej nie wznosili osobnych budynków kośc.; zwykle na nabożeństwa wykorzystywali pomieszczenia wspólne dla kolonii, np. sale szkolne.

źródło - Religia. Encyklopedia PWN. T. 6
andrzej1974
NVD Master
NVD Master
 
Posty: 790
Rejestracja: 09 Kwi 2012, 08:06


Wróć do Nowy Dwór Mazowiecki - Historia

Kto jest na forum

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 6 gości

cron